May 21, 2006
เบื้องหลังฝน

 เมื่อเสาร์ที่ผ่านมาผมไปดูคอนเสิร์ต เบิร์ดกับฮาร์ทครบรอบ 20 ปีที่ Impact Arena ก็ได้ฟังเพลงที่ไม่ได้ฟังมานานจนแทบจะลืมแล้ว และได้ฟังเพลงที่ผมแต่งเมื่อสมัยเป็นวัยรุ่น แสดงต่อหน้าคนนับหมื่น เวลามีใครทราบว่าผมแต่งเนื้อเพลง "ฝน" ให้เบิร์ดกับฮาร์ท เขามักจะถามผมว่ามีอะไรดลบันดาลใจ ตอนที่แต่งมีใครอยู่ในใจ ฯลฯ พูดง่ายๆ คือเขามองว่าการแต่งเพลงเป็นเรื่องของการถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกจากประสบการณ์ที่เราเจอจริงๆ ออกมาเป็นเนื้อเพลง ความจริงแล้วนั่นเป็นแค่ส่วนเดียวของกระบวนการแต่งเพลงครับ แน่นอน คุณอาจผ่านประสบการณ์มามากมาย โดนหักอก หรือไม่ก็ไปหักอกคนอื่นบ่อยพอที่จะพอจำได้ว่ามันรู้สึกยังไง แต่การแต่งเพลงนั้นจะว่าเป็น art ก็ได้ สำหรับคนที่มีอารมณ์ศิลปินจริงๆ ซึ่งหมายความว่าต้องรอ muse ให้มีแรงบันดาลใจแล้วจึงจะกลั่นร้อยเรียงออกมาเป็นเนื้อเพลง แต่สำหรับนักแต่งเพลงอาชีพส่วนใหญ่ การแต่งเพลงเป็น craft ซะเยอะครับ เราไม่สามารถนั่งรอให้มีแรงบันดาลใจมาทำให้เราปิ๊งได้ แต่ต้องใช้จินตนาการและเทคนิคบังคับตัวเองให้ผลิตผลงานออกมาซึ่งดูเหมือนว่ากลั่นตรงออกมาจากใจ ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วมันกลั่นกรองมาจากสมองมากกว่า สำหรับเพลง "ฝน" นี่ก็เป็นการแต่งจากสมองล้วนๆ ครับ กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว วันนึงฮาร์ทบอกว่ามีทำนองอยากให้พี่แดงฟังแล้วลองแต่งเนื้อดู (สมัยโน้นผมยังอายุยี่สิบกว่าๆ ไม่น่าเชื่อเลยนะ) ผมก็เลยเอาไปฟังอยู่สองวัน แต่ก็ไม่มีแรงบันดาลใจอะไรเป็นพิเศษ ในวันที่สองก็เลยลองใช้วิธีที่ mechanical ดู คือนึกว่า 6 โน๊ตแรกจะสามารถฟิตคำอะไรเข้าไปในนั้นได้ ตอนนั้นไม่มี […]

May 19, 2006
The Kitchen Sink School of Speechwriting

This is a scenario you're likely to run into sooner or later at the MFA. Your boss needs to give a speech at an international conference. The problem is that there are more than 100 countries participating, which means -- no, not that there will be a lot of hot air -- that each speaker […]

May 13, 2006
Story to Tell

Those of you who have been around long enough at the MFA may have heard higher-ups say that they want their speech to tell a story--to show that they have a "story to tell." So far, however, I have yet to see an MFA speech that was a story well told. The reason may be […]

May 7, 2006
Welcome to my speechwriting blog!

This blog is an extension of a project that I recently initiated at the Thai Ministry of Foreign Affairs: an informal "speechwriting study group" for colleagues who wish to improve their English writing skills. This blog won't necessarily limit itself to writing. After all, speechwriting requires a wide range of skills other than linguistic fluency. […]

May 6, 2006
Nocturnal alms

 A friend of mine took pictures of what appear to be fake monks in KL, going around with alms bowls at night. Unfortunately, this is not a new phenomenon. When I was in Malaysia, the Thai Embassy tried to get the police to do something about them, but we were told that they were not […]

May 3, 2006
มารทางโทรศัพท์

โทรศัพท์มือถือของผมดังขึ้น ดูจอเครื่องเห็นว่าเป็น private number สงสัยเป็นเพื่อนโทรมาจากต่างประเทศ แต่ที่ไหนได้ พอรับสายมีเสียงไร้ชีวิตชีวาท่องบทว่า "สวัสดีค่ะ กรุณาถือสายรอสักครู่" ครับ คอมพิวเตอร์มันสั่งให้ผมถือสายรอ เรื่องอะไรล่ะ บริษัท telemarketing เป็นที่รังเกียจของคนอเมริกันทั้งประเทศก็เพราะแบบนี้แหละครับ คือไม่ให้เกียรติและไม่เกรงใจผู้บริโภค ชอบโทรมาโฆษณาสินค้าและบริการในช่วงเวลาที่เขากำลังทำงานหรือพักผ่อนกับครอบครัว แต่ปรากฏการณ์นี้ยังค่อนข้างใหม่อยู่สำหรับผู้บริโภคชาวไทย ตอนนี้อาจยังมองเห็นว่าเป็นโอกาสดีที่จะได้รับทราบเกี่ยวกับการโปรโมชั่นต่างๆ (ที่แท้ก็ตกเป็นเหยื่อการตลาดไปแล้ว) ก็เลยยังไม่มีปฏิกิริยาอะไรมาก แต่ที่อเมริกาสิครับ คนอเมริกันเกลียดพวก telemarketers กันเข้าไส้ ถึงขนาดรัฐบาลกลางเปิดให้ประชาชนที่มีโทรศัพท์สามารถลงทะเบียนใน Do Not Call Registry ขอไม่ถูกรบกวนโดยพวก telemarketers ถ้ามี telemarketers รายไหนยังแหยมโทรไปหาเบอร์ที่อยู่ในบัญชีนั้นก็จะโดนลงโทษ คนหนึ่งที่กลายเป็นผู้นำในการต่อต้านพวก telemarketers โดยไม่ตั้งใจคือ Dave Barry คอลัมนิสต์สุดจี้จากหนังสือพิมพ์ Miami Herald ในคอลัมน์คลาสสิคของเขาเมื่อปี 2546 เขาแนะนำว่าถ้าเกลียด telemarketing ก็ให้โทรศัพท์ไประบายความรู้สึกที่สมาคม American Teleservices Association ที่หมายเลขโทรฟรีซึ่งเขาเขียนลงไปในคอลัมน์ ปรากฏว่าสมาคม ATA โดนคนกระหน่ำโทรเข้าไปทั้งกลางวันกลางคืนอ่วมอรทัยไปเลย […]

April 30, 2006
ทีเด็ดไทย

ผมคิดเล่นๆ ว่าสังคมไทยมีอะไรที่ original สามารถครองโลก (หรืออย่างน้อยก็เป็นที่นิยมในต่างประเทศบ้าง) ก็นึกออกอย่างเดียว คืออาหารไทย แต่ถ้าดูดีๆ อาหารไทยหลายอย่างก็ไม่ได้ original จริง แต่เป็นการผสมผสานประยุกต์อิทธิพลที่รับมาจากต่างชาติ เช่นก๋วยเตี๋ยวสารพัดอย่างของเราที่ไม่เหมือนของจีน สุกี้แบบไทยที่ญี่ปุ่นเห็นแล้วงงแต่ชิมแล้วร้อง Oishi! ข้าวผัดอเมริกันที่คนอเมริกันไม่มีใครรู้จัก ฯลฯ ผมเชื่อว่าเราอาจไม่ใช่ชาติแห่งนักคิด แต่เราก็มีความสามารถพิเศษที่ไม่เหมือนใคร นั่นคือความสามารถในการบำรุงบำเรอประสาทสัมผัสทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส เช่นศิลปะหัตถกรรม (รูป) อาหารไทย (รส) (แต่กลิ่นเรายังไม่มีน้ำหอมไทยยี่ห้อดังๆ แต่ยังยึดติดอยู่กับน้ำหอมเดิมๆ อย่างน้ำอบ อยู่) ดนตรีป๊อป (เสียง ซึ่งอย่างน้อยก็สามารถชนะใจตลาดประเทศเพื่อนบ้านได้บ้าง แม้่ว่าจะไม่ค่อย original ก็ตาม) หรือแม้แต่นวด (สัมผัส ทั้งนวดแผนโบราณ ทั้งอาบอบนวดที่เราอ้างว่ามาจากตุรกี) ผมคิดว่าจุดแข็งของสังคมวัฒนธรรมไทยอาจไม่ได้อยู่ที่ originality แบบคิดค้นเองตั้งแต่แรกจนจบ แต่อาจอยู่ที่การนำอิทธิพลจากต่างชาติมาดัดแปลงจนกลายเป็นของไทย ก็โชคดีที่เราเป็นสังคมที่เปิดมาตลอดจึงมีหลายอย่างที่สามารถนำมาดัดแปลงได้ แต่ก็น่าเป็นห่วงเหมือนกันที่ดูเหมือนมีกระแส "รักชาติ" ที่มองไม่เห็นความสำคัญของอิทธิพลจากต่างชาติในการสรรสร้างลักษณะเฉพาะของไทย

April 26, 2006
Two love?

วันก่อนขับรถผ่านแถวสะพานควาย เห็นร้านตัดชุดวิวาห์ ชื่อร้าน ทูเลิฟ (ครับ เขาเขียนอย่างนั้นจริงๆ) เข้าใจว่าคงตั้งใจจะหมายถึง True Love แต่ความที่ลิ้นแข็ง (หรือหูแข็งก็ไม่รู้) ก็เลยทำให้ตกตัว ร.เรือ ไป Drove past a wedding boutique in Sapan Khwai intriguingly named Tu Love. The name was spelled in Thai characters, so I had no idea of the meaning they were trying to achieve. Yes, it is possible that they wanted to say […]

April 5, 2006
Paragon signage fail

Aisle 21 at the Siam Paragon supermarket. See story below. 

March 9, 2006
Deja vu

Ever watch some terrible event unfolding and feeling powerless to stop it? That's the way I feel with the way things are going in Thai politics. The anti-Thaksin crowd may have their hearts in the right place, but they are at least as guilty as the PM of undermining parliamentary democracy. The PM likes to […]

February 13, 2006
สิทธิในการแสดงออก

ช่วงนี้สังคมไทยกำลังร้อนขึ้นมาอีกครั้ง มีการปลุกกระแสทั้งที่ต่อต้านนายก ทั้งที่เชียร์นายก และประเด็นหนึ่งที่กำลังฮ็อตก็คือสิทธิเสรีภาพในการแสดงออกของสื่อและของประชาชน วันนี้ผมจึงขอเสนอฟอไฟฟุดฟิดฯ ตอนพิเศษเพื่อให้แง่คิดสำหรับทั้งสองฝ่าย เป็นการปรับมาจากตอนเก่าเกี่ยวกับ ACLU ลองอ่านดูนะครับ I disapprove of what you say, but I will defend to the death your right to say it. = ฉันไม่เห็นชอบกับสิ่งที่คุณกล่าว แต่ฉันจะยอมตายเพื่อปกป้องสิทธิของคุณที่จะกล่าวมัน ประโยคอมตะนี้ปรากฏในหนังสือ Friends of Voltaire โดย S. G. Ballentyre และเป็นคติประจำใจขององค์กร American Civil Liberties Union (ACLU) ซึ่งทำหน้าที่ปกป้องสิทธิเสรีภาพของพลเมืองตามรัฐธรรมนูญ รวมทั้งเสรีภาพในการแสดงออกภายใต้ First Amendment (= บทแก้ไขข้อแรก) ของรัฐธรรมนูญสหรัฐฯ หลักการสำคัญที่สุดหลักหนึ่งของรัฐธรรมนูญสหรัฐฯ คือสิทธิเสรีภาพในการแสดงออก = freedom […]

September 20, 2005
Pic from Kathmandu

Awesome 

boonhod@hotmail.com
Copyright (C) 2019 by Jakkrit Srivali. All rights reserved. สงวนลิขสิทธิ์ โดย จักรกฤษณ์ ศรีวลี
>
linkedin facebook pinterest youtube rss twitter instagram facebook-blank rss-blank linkedin-blank pinterest youtube twitter instagram