คุณปรีติฯ ส่ง e-mail มาขอให้อธิบายความแตกต่างระหว่างคำว่า garrulous กับ talkative และถามว่าสองคำนี้ควรใช้ในโอกาสใด

ความจริงทั้งสองคำนี้ก็มีความหมายเหมือนกันตรงที่แปลว่า พูดมาก แตกต่างกันก็ตรงนัยเท่านั้น แต่เป็นนัยที่ค่อนข้างจะสำคัญ

talkative มีความหมายกลาง ๆ แปลว่า พูดมาก ธรรมดา เช่น He encouraged his children to be talkative, believing that it would help develop their thinking skills. = เขาส่งเสริมให้ลูก ๆ ของเขาพูดมาก โดยเชื่อว่ามันจะช่วยพัฒนาความสามารถในการคิด

ในประโยคนี้จะเห็นได้ว่า talkative มีความหมายในทางค่อนข้างบวกเมื่อดูประกอบกับบริบท

แต่ถ้าบริบทเปลี่ยนไป talkative ก็สามารถทำหน้าที่ในเชิงลบได้ เช่น My co-workers are rather talkative, so we should meet somewhere away from the office. = เพื่อนร่วมงานของผมชอบพูดมาก ดังนั้นเราควรไปเจอกันที่ไหนสักแห่งที่อยู่ห่างไปจากที่ทำงาน

ในประโยคนี้ บริบททำให้ talkative มีความหมายเหมือนกับ gossipy = ชอบซุบซิบ ทั้ง ๆ ที่ตัวมันเองไม่ได้เปลี่ยนรูปแม้แต่น้อย

แต่ถ้าเราไม่อยากที่จะต้องพึ่งบริบท เราก็มีคำอื่น ๆ ที่อาจเลือกใช้ได้ที่มีนัยในตัวมันเอง และ garrulous (แก๊หรั่ลหลัส) ก็เป็นหนึ่งในคำเหล่านั้น แปลว่า พูดมากชนิดพล่ามเพ้อเจ้อน่ารำคาญ

เช่น Because he was so garrulous, what should have taken five minutes to explain took half an hour. = เนื่องจากเขาเป็นคนพูดมากเหลือเกิน สิ่งที่ควรใช้เวลาอธิบายห้านาทีกลับต้องใช้เวลาครึ่งชั่วโมง
อีกคำที่แปลว่าพูดเก่งคือ loquacious (โลเคว้ฉัส) แต่มีนัยว่าเป็นการพูดที่คล่องแคล่ว ฉาดฉาน ซึ่งเป็นคุณสมบัติที่พึงปรารถนาเป็นพิเศษสำหรับนักการเมือง และถ้าพูดเก่งแถมพูดมาก ไหลไปได้เรื่อย ๆ อีก ก็จัดว่าเข้าข่ายเป็นคนที่ voluble 

แต่ความจริงเราจะไม่ค่อยเจอคนใช้คำว่า garrulous หรือ loquacious หรือ voluble ในชีวิตประจำวันเท่าไหร่ นอกจากในแวดวงที่มีการศึกษาสูงหน่อย

ในภาษาพูดทั่วไปมักจะนิยมใช้สำนวนที่ฟังง่าย ๆ มากกว่า อย่าง run off at the mouth ซึ่งมีความหมายทำนองเดียวกันกับ garrulous 

เช่น Although he tends to run off at the mouth, he commands a loyal base of supporters. = แม้ว่าเขามักจะชอบพูดพล่าม แต่เขาก็ยังมีฐานผู้สนับสนุนที่มั่นคง